مرمت ابنیه تاریخی و باستانی

مرمت ابنیه تاریخی شاخه ای از هنر معماری می باشد. که به مطالعه، شناخت و در نهایت احیا بناهایی تاریخی و باستانی به لحاظ ساختاری و عملکردی میپردازد.

این هنر که آمیخته ای از دانش، تکنولوژی، مهندسی وهنر معماری میباشد.

تعریف علم مرمت :

مرمت واژه ای است کلی و مشخص از مداخله های علمی و فنی که به منظور تضمین تداوم زمانی یک اثر هنری تاریخی صورت میپذیرد .

تعریف مفهوم مرمت :

مهمترین مفاهیم به کار رفته در مرمت شامل بازسازی،(بازسازی ساختمان) نوسازی و بهسازی که روی هم مداخله را معنا میبخشند.

بازسازی : به معنای بازسازی مکانیکی و بدون در نظر گرفتن ابعاد فکری و نظری نو پرداز یک وضعیت ساختاری .

نوسازی : مجموعه اقدامات و عملیاتی که ساختارهای نو را به جای بناهای قدیمی مینشاند و یا جلوه بسیار نو به آن میدهد .

بهسازی : سلسله اقذاماتی که به منظور بهبود کالبد در کوتاه مدت صورت می گیرد . که شامل 4 اقدام : تعمیرات – خفاظت – حمایت و استحکام بخشی می شود .

انواع مرمت ابنیه تاریخی و باستانی و سبک های آن :

تقسیم یندی کلی : از سال 1840 به بعد دو نوغ مرمت به وجود آمد : مرمت علمی و آرکئولوژیک – مرمت هنری یا آرتیستیک

مرمت علمی و آرکئولوژیک که عبارت بود از حفاری بنهاهای تاریخی دوران کلاسیک مثل رم و یونان که المان ها و اجزا بیرون کشیده را سوار میکردند و به آن فرم میبخشیدند جهت بازدید سیاحان و مطالعه محققین . عملکرد در این نوع مرمت صرفا جهت مطالع ، تخقیق و بازدید میباشد . مث اشیا و فرم های باستانی ای که در موزه ها نگهداری می شود .

مرمت هنری یا آرتیستیک نوع دوم مرمت می باشد که مرمتگر به خود اجازه میدهد در فرایند مرمت قسمت های از بین رفته را طبق الگو و مطالعات از پیش صورت گرفته، مجدد بازسازی و نوسازی نماید. این بناها در نوع دوم به بناهایی دوران رسانس و گوتیک و در ایران مثلا بناهای دوره صفویه و قاجاریه اطلاق میگردد.